ვარკეთილში ავარიული სახლების ჩანაცვლების პროექტი, არც ისე წარმატებით მიმდინარეობს. არშემდგარ ტენდერებს, ინტერესთა გამოხატვის ხელახლა გამოცხადება რამდენჯერმე მოჰყვა, თუმცა ისევ უშედეგოდ.
მაგალითისთვის, სახელმწიფო შესყიდვების სააგენტოს მიხედვით, ასეთი ერთ-ერთი ტენდერი არც მიმდინარე წლის იანვარში შედგა, რა დროსაც ავარიული კორპუსის ჩანაცვლების სანაცვლოდ, თბილისის მერია 11.583 მლნ ლარს იხდიდა. აღნიშნული პროექტზე ტენდერი არ შედგა არც გასული წლის აგვისტოში.
უარყოფითი შედეგით დასრულდა დეკემბერში გამოცხადებული ტენდერიც, აქ პროექტის სავარაუდო ღირებულება 10.395 მლნ ლარი იყო.
რატომ არის პროექტის მიმართ სამშენებლო სექტორი ინერტული, აღნიშნულ საკითხზე „ბიზნესპრესნიუსი“ დეველოპერული კომპანია „არსის“ დამფუძნებელს ირაკლი როსტომაშვილს ესაუბრა.
მისი თქმით, რამდენიმე მნიშვნელოვანია საკითხია, რის გამოც ბიზნესისთვის შეთავაზება უინტერესოა. როგორც ირაკლი როსტომაშვილი ამბობს, პირველ რიგში, მოსახლეობასთან მოლაპარაკებებს არა დეველოპერი, არამედ თბილისის მერია უნდა აწარმოებდეს.
გარდა ამისა, „არსის“ დამფუძნებელი მნიშვნელოვან გამოწვევად ასახელებს ჩადებული ინვესტიციის ამოღების ვადებს, ბინების რეალიზაციის ტემპს და ქვეყანაში არსებულ ვითარებას.
„ავარიული სახლების პრობლემა დიდი ხანია არსებობს და მე წინა მერებთან მქონია ამაზე საუბარი. 5 წლის განმავალობაში ვიმუშავე მთაწმინდა-კრწანისის რაიონის გამგებლად, სადაც ძალიან აქტუალური იყო ეს საკითხი და საკმაოდ კარგად ვიცნობ. მე ვფიქრობ, მერია სრულყოფილად არ აწვდის სატენდერო დოკუმენტაციას. ეს საქმე დიდი ხნით ადრე გაკეთდებოდა, მერიამ თავის თავზე რომ აიღოს მოსახლეობასთან მოლაპარაკების წარმოება. ამის გარეშე ეს საქმე არ გამოვა.
წარმოიდგინეთ, დღეს სამშენებლო სექტორის წარმომადგენლებს მოსახლეობასთან მოლაპარაკება თავად უწევთ, რაც პირველ 2 შეხვედრაზევე იშლება ხოლმე. ძალიან რთული ნაწილია ეს და მე ვფიქრობ, აუცილებელია, რომ მერიამ თავის თავზე აიღოს მოლაპარაკება, მოაწერინოს მათ ხელი და უკვე ამის შემდეგ დაუდოს სამშენებლო ბიზნესს წინადადებები. პირობითად, უთხრას, რამდენ ბინა, რა ფართობის, რომელ სართულზე, რა მდგომარეობაში სჭირდება და ამ საქმეს ვინ რამდენად გაუკეთებს. მშენებელმა რაც იცის, მას ის უნდა დაათვლევინოს.
წარმოიდგინეთ, არის ავარიული სახლი, სადაც ცხოვრობს 10 ოჯახი, თუ ათივეს თანხმობა არ არის, იქ მოლაპარაკება ვერ შედგება. ამ დროს, შეიძლება ვიღაცას დაკეტილი ჰქონდეს ბინა, თავად სხვა ქვეყანაში ცხოვრობდეს და ჯეკპოტის ბილეთივით ჰქონდეს ეს უძრავი ქონება. ნახევაროთახიანში მოითხოვოს 10-ოთახიანი, ამბობდეს, მომეცით „მილიონი“... ასეთ შემთხვევებში კომპანიას მოსახლე უყურებს, როგორც კაპიტალისტს, რომ რაც შეიძლება მეტი მიიღოს. ეგრე ვერ გამოვა. არარეალურია ასე პროექტის განხორციელება.
მეორე საკითხი - ყველა დეველოპერული კომპანია წინასწარ სწავლობს რამდენი ბინა იყიდება კონკრეტულ ზონაში და ორიენტაციას იღებს. ვთქვათ, პროექტით ინვესტორმა ააშენა 100-სართულიანი სახლი, აკმაყოფილებს მოსახლეობასაც და დანარჩენი უნდა გაყიდოს. ამ დროს იმ ზონაში წლიურად იყიდება სულ 1500 ბინა, წარმოიდგენთ, რამდენი წელი დასჭირდება მას, რომ ეს ბინები გაყიდოს. გამოდის, საკუთარი უზარმაზარი ინვესტიცია უნდა ჩადოს და ისიც არ იცის რამდენ ხანში ამოიღებს.
მერე კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა, ქვეყანაში არსებული ვითარება. დეველოპერული ბიზნესი არის წლების განმავლობაში გაწერილი ინვესტიცია და მოგება. დღეს ვინმე გეტყვით საქართველოში 2-3 წელიწადში რა იქნება?! თან ამ პირობებში, როდესაც შეიძლება მინისტრები და ეროვნული ბანკის პრეზიდენტი დასანქცირებული გყავდეს. წარმოიდგინეთ, დღეს ათობით მილიონი ჩადო ასეთ პროექტში და თან არ იცოდე, მერე რა მოხდება“,- ამბობს ირაკლი როსტომაშვილი.
წყარო: BPN.GE
